Het formele doel van de E2SpP: het bewust maken van de kiezer om hen te laten beseffen op wie zij hun stem uitbrengen, zodat de kiezers ervan overtuigd zijn dat diegene waarop zij hun stem uitbrengen naar hen luistert en hen vertegenwoordigt en tezamen met anderen de verwezenlijking van hun idealen nastreeft.

Het was een manier om mensen te laten weten dat ik het helemaal gehad had met de mensen die de politiek in gaan omdat ze niets beters te doen hebben en daar carriere denken te maken. Niet uit overtuiging maar gewoon voor de het geld en de voordelen van de macht.

Ik heb hetgeweten: sommigen carriejagers vonden mij helemaal niets. Ik had tegen hun schenen geschopt en ik had ook omdat ik een officiele partij was geworden de mogelijkheid gecreeerd om hun plek in te nemen! Dat was een directe bedreiging voor hun salaris. Ze werden vals. Tja. Anderen zagen de humor er wel van in.

Ik beweerde dat ik niets zou gaan doen en dat ik me voor 100% aan mijn woord zou houden. Geen enkele 'concurrent' riep dan "Dat doen wij ook, wij houden ons ook voor 100% aan onze beloftes"....

Ik wilde laten zien dat je de politiek kunt veranderen door zelf de politiek in te gaan. Het oprichten van een politiek partij kostte toen alles bij elkaar ongeveer 2000 Gulden.

524 mensen hebben toch nog op de enige echte kandidaat van de enige echte splinterpartij gestemd. Sommigen omdat ze het een leuk idee vonden. Veel mensen stemden uit protest tegen de carriere jongens en meisjes in de huidige politiek op de E2SpP. Het doel was nul stemmen; want wie stemt er nou op iemand die gegarandeerd niets gaat doen?

Voor een zetel had je toen in Nijmegen ongeveer 1700 stemmen nodig. Als het meeste stemmen gelden was geweest was ik veertiende geworden... Nu telde het totaal aantal stemmen mee en dat werd door de kiesdeler gedeeld. Er kwamen mensen in de raad met nog geen 100 stemmen.

Drie maanden na de gemeenteraadsverkiezingen in 2002 werd Pim Fortuijn doodgeschoten. Het politiek klimaat in Nederland werd harder.